დედაქალაქისგან რუსული ბლოკ-პოსტებით მოწყვეტილი დანარჩენი საქართველო, რუსი სამხედროების პარპაშისა და მათი სამხედრო ტექნიკის გაუთავებელი გადაადგილებების ფონზე, ნაძალადევი სიმშვიდით ცხოვრობს.
ხაშური ხაშური, რომელიც ორიოდე კვირის წინ საქართველოს რკინიგზის გზაჯვარედინი იყო, ახლა დასავლეთ საქართველოდან თბილისის მიმართულებით მიმავალი, შემოვლითი, გზების გამყოფია.
ხაშურამდე მოსული სატრანსპორტო საშუალებები დედაქალაქის მიმართულებით ან პირდაპირ მიდიან, გორის უკან მდებარე სოფლებით, ანაც ბორჯომისკენ უხვევენ და წალკისკენ მიუყვებიან უსაშველოდ გრძელ გზას.
ქალაქ ხაშურში შესულ მანქანებს რუსული მძიმე ტექნიკა ეგებება. ისინი იქ 15 აგვისტოს შევიდნენ და რამდენიმე ადგილას განლაგდნენ. პანიკის პირველმა ტალღამ მეორე დღესვე გადაიარა და დაცარიელებული ქალაქის ქუჩები, მოგვიანებით, კვლავ გაივსო.
ახლა იქ მშვიდობიან მოქელაქეებთან ერთად, საპატრულო პოლიცია და იარაღგადაკიდებული რუსი სამხედროები მოძრაობენ. რუსები საკვებს, მოქალაქეების მსგავსად, მაღაზიებსა და ბაზარში ყიდულობენ. დროდადრო არც მდინარეში ჭყუმპალაობაზეც ამბობენ უარს.
რამდენიმე დღის წინ საპატრულო პოლიციის მიერ ბორჯომიდან უკან დაბრუნებული რუსი სამხედროების კოლონის ნაწილი, ხაშურის მახლობლად, სოფელ ტაშისკართან შეჩერდა. იქ მყოფ დამსვენებლებსა და ადგილობრივებს სანაპიროს დატოვება მოსთხოვეს და მტკვარში დედიშობილა გადაეშვნენ.
ხაშურის ცენტრში, (შადრევანთან) ავტოსადგურსა და ბაზარს შორის, დაახლოებით 20-მეტრიანი დისტანციით 5 რუსული ტანკი დგას. ავტოსადგურთანვე მდებარე “პროკრედიტბანკის” თავზე სნაიპერებიც კი მოკალათნდენ და ზემოდან აკვირდებოდნენ ქალაქს, მაგრამ 21 აგვისტოს ისინი უკვე შენობის სახურავზე არ ჩანდნენ და ბანკიც კი მუშაობდა.რუსები ქალაქში, შეიძლება ითქვას, თავისთვის დგანან, თუმცა არც სიტყვაძუნწობით გამოირჩევიან. ადგილობრივებს ხშირად ეკითხებიან, რას ამბობენ ტელევიზორში მათ გასვლაზე.
19 და 20 აგვისტოს ხაშურის რაიონში კარგად ისმოდა ოსიაურის სამხედრო ბაზის აფეთქების ხმები, თუმცა მისი მოსალოდნელი დაბობმბვის შესახებ მთელმა ქალაქმა წინასწარ იცოდა.
ბაზის აფეთქებამდე ერთი დღით ადრე არყით გაჭყეპილი რუსები ხაშურელებს გამოუტყდნენ, რომ ოსიაურის სამხედრო ბაზის განადგურებას გეგმავდნენ...შემოვლითი გზები ხაშურში შესული, აღმოსავლეთით მიმავალი მანქნები ორი მიმართულებით მიდიან – ბორჯომისკენ საიდანაც გზას წალკისკენ აგრძელებენ და ცენტრალური ტრასის მიმართულებით, გორის სოფლებისკენ.
წალკის გზაზე ახალქალქიდან და ბაკურიანიდან გადიან. დაბა ბაკურიანიდან თბილისამდე ამ მოუასფალტებელ, ზოგგან გადათხრილ გზაზე მანქანები 7-დან 9 საათამდე დროს ანდომებენ.
სუბალპურ ზონაში, მთების ფერდობებზე მიმავალ ცუდ გზებზე ჯიპები მეფობენ. ამ გზაზე, წალკისა და რამდენიმე სოფლის გარდა, სასაუზმეს თუ ბენზინგასამართ სადგურს ვერსად შეხვდებით.
მძღოლები იქ ღამით სიარულს თავს არიდებენ. სამარშრუტო ტაქსები ამ გზით ბორჯომიდან თბილისში ჩასასვლელად 30-დან 40-ლარამდე, ტაქსები კი 350-იდან 400 ლარამდე თანხას ითხოვენ. მგზავრობის საფასურის გოთხმაგებულია.
გორის ზედა სოფლები სამარშრუტო ტაქსით, ხაშურიდან თბილისში გორის სოფლებით მგზავრობისთვის მოქალაქეები 20 ლარს იხდიან. კერძო ტაქსების მძღოლები კი თითო მგზავრს 25 ლარს ართმევენ.
ხაშურიდან გასვლისთანავე, იქ, სადაც ადრე ქართული სამხედრო ბაზა იყო და ახლა რუსები არიან, მანქანები ცენტრალური ტრასიდან მარჯვნივ უხვევენ. რუსული ტანკი ჩასახვევშივე დგას, მაგრამ სამხედროები მანქანების შემოწმებით ნაკლებად იწუხებენ თავს. მტკვრის მარჯვენა სანაპიროზე გამავალი ეს შემოვლითი გზა მოუასფალტებელია.
შიდა ქართლის სოფლების შარაგზებით მანქანები თბილისში 3-4 საათში ჩადიან. სოფლებში დარჩენილმა მოსახლეობამ, იმისთვის, რომ მძღოლებს გზა არ აებნეთ, სახელდახელო ტრაფარეტები დადგეს.
იქ მოსახლეობის დიდი ნაწილია დარჩენილი. განსაკუთრებული ხალხმრავლობა ქარელში იგრძნობა. ადგილობრივების განმარტებით, იქ პროდუქტების დეფიციტია, მაგრამ პური ჯერ არ ჭირს. ქარელის მახლობლად მდებარე სოფლებიდან გაქცეულთა უმრავლესობაც შინ დაბრუნდა.
იქ რუსი სამხედროები არ დგანან. ამ შემოვლითი გზის დიდი ნაწილი რკინიგზის პარალელურად გადის. მანქანები რკინიგზის იმ მონაკვეთსაც გადიან, რომელიც რუსებმა ააფეთქეს. ახლა იქ ქართველი სპეციალისტები მუშაობენ.
მოგვიანებით, გზა სოფელ დიდგორის მოასფალტებულ ტრასაზე გადის და მანქანები დედაქალაქში მცხეთის ქუჩების გავლით შედიან.
P.S. ოკუპირებულ ტერიტორიებზე ჟურნალისტს ფოტო და ვიდეო კადრების გადაღება ფარულად უხდებოდა, რაც აისახა გამოსახულების ხარისხზე.
